მთებში მოპოვებული პროფესია
22 დეკემბერი, 2013
მთებში მოპოვებული პროფესია ელფოსტაბეჭდვა FaceBook Twitter
„საქართველო მთაგორიანი ქვეყანაა“ - პირველი ფრაზა, რომელიც პატარობიდან გვამცნობს მთის არსებობის შესახებ საქართველოში. მერე შენც იზრდები და, როგორც ყველა ადამიანს, გული სიმაღლისკენ მიგიწევს. ასე იყო ლევანის შემთხვევაშიც, პატარობიდან იზიდავდა მოგზაურობა, მთები და „საქართველოს მყინვარები“.

,,საქართველოს მყინვარები“ - ამ სახელწოდებით 18 დეკემბერს ივანე ჯავახიშვილის სახელობის თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტში თსუ-ს დოქტორანტის ლევან ტიელიძის პერსონალური ფოტოგამოფენა გაიხსნა.

წარმოდგენილია საქართველოს მყინვარების პეიზაჟები, აქამდე უცნობი XIX საუკუნის საქართველოს მყინვარების უნიკალური ფოტოები, რომელიც ცნობილი იტალიელი მოგზაურის ვიტორიო სელას მიერ არის გადაღებული. ვიტორიო სელა ერთ-ერთი ყველაზე დიდი შთაგონების წყარო აღმოჩნდა ლევანისთვის ამ ფოტოების გადაღებისას.

„2011 წელს სვანეთის მყინვარებზე გვქონდა ექსპედიცია და ჩვენ შემთხვევით მოვხვდით იმ პერიოდში ჩამოსულ იტალიელ და კანადელ გლაციოლოგებსა და კინოდოკუმენტალისტებთან ერთად, რომლებმაც გადაიღეს დოკუმენტური ფილმი მყინვარებზე. იყო ასეთი ცნობილი იტალიელი მოგზაური და ფოტოგრაფი ვიტორიო სელა, რომელმაც იმოგზაურა მსოფლიოს სხვადასხვა რეგიონში და ერთ-ერთი ადგილი იყო საქართველო, მას 1880-იანი წლებიდან 1900-იან წლებამდე გადაღებული აქვს მყინვარების ხედები, როგორ გამოიყურებოდა იმ დროისათვის. სწორედ ამ მარშუტს იმეორებდნენ ეს იტალიელები უკვე 2011 წელს და პარალელურად, დოკუმენტური ფილმიც გადაიღეს. აი, მაშინ გამიჩნდა იდეა და ამავე დროს აღმოჩნდა, რომ რამდენიმე ფოტო იმავე ხედებით უკვე გადაღებული მქონდა სხვა ექსპედიციების დროს“ - გვიყვება ლევანი.

ლევანს აქვს პროფესია, რომელიც იშვიათია და, როგორც აღმოჩნდა, თანამედროვე საქართველოში - ერთადერთი. ლევან ტიელიძე - გლაციოლოგი, ადამიანი, რომელმაც პროფესიული საქმიანობა და თავისი საყვარელი საქმე, მოგზაურობა, მთების სიყვარული ერთმანეთს შეუთავსა.

„რა ვქნა, ვეთანმები იმ აზრს რომ „მხოლოდ მთებშია თავისუფლება“ და იმ საქმეში, რომელსაც სიყვარულით აკეთებ. მე ამ ფოტოებში დავინახე არა მარტო ის ინტერესი, რომ ავტორს მხოლოდ ყინულის დნობა აინტერესებდა, არამედ მისი მხატვრული ღირებულება, თავისუფლება, განცდა, თუ როგორ უყვარს ბუნება. განსაკუთრებით მომხიბლა გვირილებმა მთაში, საოცარი ფოტოა“ - ამბობს გამოფენიდან გამოსული დამთვალიერებელი.

ექსპოზიცია ივანე ჯავახიშვილის სახელობის თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის დაარსებიდან 95 და ვახუშტი ბაგრატიონის გეოგრაფიის ინსტიტუტის დაარსებიდან 80 წლის იუბილეს ეძღვნება.
სხვა სტატიები
 „რაც უნდა მოხდეს, მაინც დავხატავ...“
19 ოქტომბერი, 2014
“ბავშვობაში მინდოდა, რომ ზოოპარკის მეპატრონე ვყოფილიყავი, ზოოპარკში დამლაგებლად ან ცხოველების მომვლელადაც კი მსურდა მუშაობა, ცხოველები მიყვარდა ძალიან, სწორედ ამიტომ სახლში მქონდა „ზოოპარკი“: რაც კი შინაური ცხოველი არსებობს, მგონი, ყველა მყავდა. მე კიდევ ყოველთვის მინდოდა ცხენი მყოლოდა, ეს ცხოველი განსაკუთრებულად მიყვარდა“.
ხატვა ბავშვობიდან დაიწყო და თავიდან ყველაზე ხშირად სწორედ ცხენებს ხატავდა, ახლა უფრო ხშირად ადამიანებს ხატავს, იზიდავს შიშველი ფიგურა, მაგრამ ბოლო პერიოდში უფრო მეტ ყურადღებასა და დროს რელიგიურ თემებს უთმობს.
ახალგაზრდა კალიგრაფი და ხელით წერის უძველესი ტრადიცია
04 ოქტომბერი, 2014
ახალგაზრდა კალიგრაფი, ხელოვნების მეცნიერებათა აკადემიის წევრი, პედაგოგი, საქართველოს ტექნიკური უნივერსიტეტის არქიტექტურის ურბანისტიკისა და დიზაინის ფაკულტეტის მესამე კურსის სტუდენტი ოთარ მჭედლიშვილი საქართველოში ერთ-ერთია, ვინც ხელით წერის უძველეს ტრადიციას იზიარებს. იგი საკუთარ ნამუშევრებს ხბოს ტყავზე, ეტრატზე, ქმნის, საწერად ლერწმის კალამსა და ბატის ფრთას იყენებს, ხოლო, რაც შეეხება მის მთავარ ნიშას, რაც სხვებისაგან გამოარჩევს, სწორედ რომ საწერი მასალა და გოთიკური სტილია.
ახალი რუსული გზა „მგზავრებისთვის“
20 სექტემბერი, 2014
ჯგუფი ,,მგზავრების” პროდიუსერი ჯგუფის ისტორიაზე, საქმიანობაზე, ქართველ და უცხოელ მსმენელზე საუბრობს.
,,როცა ადამიანი ნიჭიერია და თვითონვე ქმნის თავისსავე შესასრულებელ კომპოზიციას, მაშინ ყველაფერი უფრო მარტივადაა, ვინაიდან ის გრძნობს პულსაციას, თუ რა სჭირდება ბაზარს, ეს არის ძირითადი კოზირი, რაზეც დგას წარმატების თემატიკა”- ოთარ ედიშერაშვილი.
ინგა ბატატუნაშვილის საღებავები, ტილოები და ფუნჯები
12 ივლისი, 2014
შეხვედრა „დელისის“ მეტროსთან დავნიშნეთ. ინგა ბატატუნაშვილი მხატვარია. მეგობარ მხატვარ სოსო ქუმსიაშვილთან ერთად მხვდება. ცოტა ხანში მიხვეულ-მოხვეული გზებით მივიკვლევთ გზას კორპუსებს შორის. „ხომ კარგია, რომ ერთად მოვდივართ, მარტო ვერ მოაგნებდი ამ ადგილს“ - მეუბნება გზადაგზა. კიბეებზე ავდივართ. ოთახებიდან ადამიანები იხედებიან, ინგას ესალმებიან და მოიკითხავენ. უკვე წარმოვიდგინე, როგორია მისი სახელოსნო. ბოქლომს ხსნის, რკინის კარს აღებს და იმწამსვე საღებავების სუნს ვგრძნობ. ნათელი ოთახია სამი კედლის გასწვრივ, პირუკუ ალაგია ნახატები, მეოთხე კედელში ჩასმულ ორ ფანჯარაზე შინდისფერი და მოყვითალო ფარდები გადაწეულია და სინათლე შემოდის. ფანჯრების რაფებზე, ოთახის კუთხეებში, კედლებთან, ფუნჯები, საღებავები და ათასი სხვა ნივთი ალაგია, რომელთა უმეტესობის დანიშნულებას, ალბათ, მხოლოდ მხატვრები თუ მიხვდებიან.

Carpet Cleaning Calgary