18 იანვარი, 2014
ფოტოაპარატები, ფოტობლოგები, ფოტოსაიტები, ფოტოსტუდიები, ფოტოგამოფენები, ფოტოხელოვნება, ფოტოსესიები, ფოტოესეები, ფოტორეპორტაჟები, ფოტორეპორტიორები, ფოტოგრაფები, ფოტომოყვარულები... დღეს ფოტო ახალგაზრდების ყოველდღიური ნაწილი გახდა და შეიძლება, შენ, რომელიც ამ სტატიას კითხულობ, იყო კიდეც ის, ვინც ყოველ დილით, სახლიდან გასვლისას ფოტოს სარკეში იღებს და სოციალურ ქსელში ათავსებს. დღეს ეს მოდური ტენდენციაა, ვისთვის უკვე ჩვევაც. გასული საუკუნის ახალგაზრდებისათვის, ალბათ, ძნელი იქნებოდა, ფოტოს გადაღების შესაძლებლობით მილიარდობით ადამიანის წარმოდგენა, თანაც ნებისმიერ დროს ნებისმიერ ადგილას წინასწარი მომზადების გარეშე.
11 იანვარი, 2014
ჩვენს დღევანდელ გმირს, მიუხედავად მცირე ასაკისა, გამოცდილებით, თავისი საქმისადმი დამოკიდებულებით, ამ ეტაპზე არსებული საქმინობისა და სამომავლო გეგმების გათვალისწინებით, თამამად შეიძლება, ახალგაზრდა, ნიჭიერი, პერსპექტიული ხელოვანი ვუწოდოთ, რომელიც სამყაროს შემოქმედებითად აღიქვამს და მისთვის შემოქმედებაში დრო და საზღვრები არ არსებობს.
04 იანვარი, 2014
„ხელ–ფეხის ცეცება სიბნელეში“ და „დროში გაჭყლეტილი ამბიცია'' - ეს ის გამოფენებია, რომლებიც ჯერ არ გახსნილა, თუმცა, ახალგაზრდა მხატვრის, ანი სიყმაშვილის წარმოდგენაში უკვე დიდიხანია არსებობს. ყველაფერი კი მხატვრობიდან დაიწყო მამის მიერ ნაყიდი ფერადი ფანქრებითა და სახატავი რვეულით.
29 დეკემბერი, 2013
მომავალი ექიმი, მოქმედი მსახიობი, ახალბედა პოეტი - 19 წლის თამარ ჟღენტის ცხოვრებაში ეს ყველაფერი ერთობლივადაა თავმოყრილი. წელიწადნახევრის წინ ახალი და უმნიშვნელოვანესი ეტაპი დაიწყო მისთვის - დაწერა პირველი ლექსი და დღეს უკვე 135-ზე მეტი ლექსის ავტორია.
22 დეკემბერი, 2013
„საქართველო მთაგორიანი ქვეყანაა“ - პირველი ფრაზა, რომელიც პატარობიდან გვამცნობს მთის არსებობის შესახებ საქართველოში. მერე შენც იზრდები და, როგორც ყველა ადამიანს, გული სიმაღლისკენ მიგიწევს. ასე იყო ლევანის შემთხვევაშიც, პატარობიდან იზიდავდა მოგზაურობა, მთები და „საქართველოს მყინვარები“.
15 დეკემბერი, 2013
''კულტურა მშია'', ''მონალიზა გაქრა'' - ბოლო დროს ქუჩაში კედლებზე, მიწისქვეშა გადასასვლელებში ხშირად ვხვდებით ასეთ წარწერებს, ნახატებს, რომლებიც რაიმე მოვლენის მიმართ პროტესტს გამოხატავს, ან ვიზუალურად ლამაზი სანახავია. რა ისტორია აქვს ქუჩის მხატვრობას, როგორია ის საქართველოში და ვინ ქმნის?
სხვა სტატიები
23 იანვარი, 2016
1776 წლის 4 ივლისიდან ყოველ წელს ამერიკელები დამოუკიდებლობას ზეიმობენ.
27 დეკემბერი, 2015
"Facebook"-ის მომხმარებლის სახელი - გიორგი თორაძე. პროფილზე თვალშისაცემია საზღვარგარეთ გადაღებული ფოტოები მოდურ სამოსში.
16 ნოემბერი, 2015
ოთახის ძირითადი ნაწილი ერთმანეთზე მიწყობილ მოლბერტებს, სხვადასხვა ზომის მრავალფეროვან ჟანრში შესრულებულ ნახატსა და ფერად-ფერად ქსოვილს აქვთ ოკუპირებული.
05 ნოემბერი, 2015
თამთა დოლიძე სამხატვრო აკადემიაში ფერწერაზე სწავლობს. "ხატვა 2-3 წლიდან დავიწყე, როცა ფანქრის ჭერა შევძელი, მას შემდეგ ვხატავ. 4 წლის ვიყავი, გამოფენაში რომ მივიღე მონაწილეობა".
03 ნოემბერი, 2015
ბნელა, თბილისში 90-იანებია. ჩამონგრეული შენობებისა და ატალახებული გუბეების ფონზე ცამეტი წლის თამუნა წახნაკიას ჰოლანდიაში მცხოვრები მამისგან საფოსტო ბარათებს იღებს ყდაზე ამსტერდამის ქუჩებში გამოსახული "Street Art"-ებით.
10 თებერვალი, 2015
"პოეზიას ჩარჩოში ვერ ჩავსვამთ, რადგან მას სამყარო არ იტევს. ეს შინაგანი ძალაა, რომელიც ხმაურობს, გკიდებს ხელს და მიგათრევს მზის სხივებისკენ, თვით თავისუფლების გზისკენ, რომ გაზიაროს ჭეშმარიტებას".
19 ოქტომბერი, 2014
“ბავშვობაში მინდოდა, რომ ზოოპარკის მეპატრონე ვყოფილიყავი, ზოოპარკში დამლაგებლად ან ცხოველების მომვლელადაც კი მსურდა მუშაობა, ცხოველები მიყვარდა ძალიან, სწორედ ამიტომ სახლში მქონდა „ზოოპარკი“: რაც კი შინაური ცხოველი არსებობს, მგონი, ყველა მყავდა. მე კიდევ ყოველთვის მინდოდა ცხენი მყოლოდა, ეს ცხოველი განსაკუთრებულად მიყვარდა“.
ხატვა ბავშვობიდან დაიწყო და თავიდან ყველაზე ხშირად სწორედ ცხენებს ხატავდა, ახლა უფრო ხშირად ადამიანებს ხატავს, იზიდავს შიშველი ფიგურა, მაგრამ ბოლო პერიოდში უფრო მეტ ყურადღებასა და დროს რელიგიურ თემებს უთმობს.
ხატვა ბავშვობიდან დაიწყო და თავიდან ყველაზე ხშირად სწორედ ცხენებს ხატავდა, ახლა უფრო ხშირად ადამიანებს ხატავს, იზიდავს შიშველი ფიგურა, მაგრამ ბოლო პერიოდში უფრო მეტ ყურადღებასა და დროს რელიგიურ თემებს უთმობს.
04 ოქტომბერი, 2014
ახალგაზრდა კალიგრაფი, ხელოვნების მეცნიერებათა აკადემიის წევრი, პედაგოგი, საქართველოს ტექნიკური უნივერსიტეტის არქიტექტურის ურბანისტიკისა და დიზაინის ფაკულტეტის მესამე კურსის სტუდენტი ოთარ მჭედლიშვილი საქართველოში ერთ-ერთია, ვინც ხელით წერის უძველეს ტრადიციას იზიარებს. იგი საკუთარ ნამუშევრებს ხბოს ტყავზე, ეტრატზე, ქმნის, საწერად ლერწმის კალამსა და ბატის ფრთას იყენებს, ხოლო, რაც შეეხება მის მთავარ ნიშას, რაც სხვებისაგან გამოარჩევს, სწორედ რომ საწერი მასალა და გოთიკური სტილია.
20 სექტემბერი, 2014
ჯგუფი ,,მგზავრების” პროდიუსერი ჯგუფის ისტორიაზე, საქმიანობაზე, ქართველ და უცხოელ მსმენელზე საუბრობს.
,,როცა ადამიანი ნიჭიერია და თვითონვე ქმნის თავისსავე შესასრულებელ კომპოზიციას, მაშინ ყველაფერი უფრო მარტივადაა, ვინაიდან ის გრძნობს პულსაციას, თუ რა სჭირდება ბაზარს, ეს არის ძირითადი კოზირი, რაზეც დგას წარმატების თემატიკა”- ოთარ ედიშერაშვილი.
,,როცა ადამიანი ნიჭიერია და თვითონვე ქმნის თავისსავე შესასრულებელ კომპოზიციას, მაშინ ყველაფერი უფრო მარტივადაა, ვინაიდან ის გრძნობს პულსაციას, თუ რა სჭირდება ბაზარს, ეს არის ძირითადი კოზირი, რაზეც დგას წარმატების თემატიკა”- ოთარ ედიშერაშვილი.
12 ივლისი, 2014
შეხვედრა „დელისის“ მეტროსთან დავნიშნეთ. ინგა ბატატუნაშვილი მხატვარია. მეგობარ მხატვარ სოსო ქუმსიაშვილთან ერთად მხვდება. ცოტა ხანში მიხვეულ-მოხვეული გზებით მივიკვლევთ გზას კორპუსებს შორის. „ხომ კარგია, რომ ერთად მოვდივართ, მარტო ვერ მოაგნებდი ამ ადგილს“ - მეუბნება გზადაგზა. კიბეებზე ავდივართ. ოთახებიდან ადამიანები იხედებიან, ინგას ესალმებიან და მოიკითხავენ. უკვე წარმოვიდგინე, როგორია მისი სახელოსნო. ბოქლომს ხსნის, რკინის კარს აღებს და იმწამსვე საღებავების სუნს ვგრძნობ. ნათელი ოთახია სამი კედლის გასწვრივ, პირუკუ ალაგია ნახატები, მეოთხე კედელში ჩასმულ ორ ფანჯარაზე შინდისფერი და მოყვითალო ფარდები გადაწეულია და სინათლე შემოდის. ფანჯრების რაფებზე, ოთახის კუთხეებში, კედლებთან, ფუნჯები, საღებავები და ათასი სხვა ნივთი ალაგია, რომელთა უმეტესობის დანიშნულებას, ალბათ, მხოლოდ მხატვრები თუ მიხვდებიან.
ავტორის/ავტორების მიერ საინფორმაციო მასალაში გამოთქმული მოსაზრება შესაძლოა არ გამოხატავდეს ფონდ ”ღია საზოგადოება-საქართველოს” პოზიციას. შესაბამისად, ფონდი არ არის პასუხისმგებელი მასალის შინაარსზე.